چکیده:
جهانشمولی حقوق بشر را نمی‌توان صرفاً توسعه کمّی و عرضی آن دانست، بلکه بیشتر مراد از حقوق بشر جهانشمول حقوقی کیفی و است. در حقیقت، مفروض چنین حقوقی این است که ریشه آن در هر انسانی یافت شود و در هر زمان و مکانی قابل احقاق و اعمال است؛ بنابراین حقوق بشر جهانشمول، حداقلی از حقوق طبیعی و فطری است که هر انسان از آن جهت که انسان است از آن بهره‌مند است. لذا این کشف و فهم حقوق بشر جهانشمول امر جدیدی نیست، بلکه در تبار شناسی از حقوق بشر چنین دغدغه‌ای همواره مدّنظر بوده است، به ویژه آن گاه که از «حقوق طبیعی» سخن گفته می‌شود. مطالعه‌ای مقایسه‌ای بین بنیان «حقوق طبیعی» در مکتب حقوق طبیعی یعنی «طبیعت» و جوهره حقوق انسانی در مکتب اسلام اسلام یعنی «فطرت» برای دستیابی به حقوقی جهانشمول برای بشر، مبنای تحقیق حاضر است. فرضیه نوشتار "وجود پایه مشترک الهی-انسانی در هر دو مکتب حقوقی است."
واژگان کلیدی:
حقوق‌بشر، حقوق‌طبیعی، حقوق‌وضعی، طبیعت فطری بشر، اسلام
اصل فایل مقاله قابل دانلود از طریق لینک زیر است:
http://rroltd.journals.ikiu.ac.ir/?_action=articleInfo&article=202&vol=21
rroltd.journals.ikiu.ac.ir/?_action=showPDF&article=202&_ob=8d2e0d6de28dfb830db281049efb4344&fileName=full_text.pdf.
